Kωνσταντίνος Πλιακοστάμος-Γενικός Χειρουργός, Διευθυντής Χειρουργικού Τμήματος στο ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΛΙΒΑΔΕΙΑΣ
ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΑ ΣΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΛΙΒΑΔΕΙΑΣ
Η παραπάνω ως δήλωση θεωρείται εντελώς αυτονόητη χωρίς το παραμικρό κίνητρο αντιπολιτευτικής διάθεσης.
Έχοντας υπόψιν τις συνθήκες λειτουργίας του νοσοκομείου Λιβαδειάς δεν υπάρχει το παραμικρό περιθώριο διάθεσης ιατρονοσηλευτικού προσωπικού για τη διεκπεραίωση τακτικών χειρουργείων σε απογευματινή ώρα.
Όταν το νοσοκομείο Λιβαδειάς εφημερεύει 24 ώρες το 24ωρο 30 ημέρες τον μήνα με προσωπικό στα όρια τής μη ασφαλούς εφημέρευσης πολλές φορές, η ιδέα ότι μπορούν να διενεργηθούν απογευματινά χειρουργεία χωρίς αυτά να έχουν επείγοντα χαρακτήρα είναι έξω από κάθε βάση λογικής.
Στο νοσοκομείο καταρχήν παλεύουμε να έχουμε πλήρη χειρουργική εφημέρευση όλες τις ημέρες του μήνα κάτι που από την αρχή της λειτουργίας του νοσοκομείου Λιβαδειάς δεν καταφέραμε να αποκτήσουμε ποτέ. Η σοβαρή λογική υπαγορεύει ότι σε κάθε περίπτωση πρέπει να είμαστε διαθέσιμοι κι επαρκείς για οποιοδήποτε επείγον χειρουργείο κι ακολούθως για προγραμματισμένο.
Στις περιπτώσεις που πρέπει να διενεργηθεί επείγον χειρουργείο στο νοσοκομείο Λιβαδειάς ας μαθευτεί ότι πάντα μα πάντα έρχεται και δεύτερος ΜΗ εφημερεύων χειρουργός προκειμένου να διασφαλιστεί αξιόπιστα η επιτυχία του. Αυτό, η χειρουργική αντιμετώπιση επείγοντος περιστατικού δηλαδή δεν μπορεί να συμβεί 3 ή και 4 ημέρες του μήνα κάποτε ήταν και πολύ περισσότερες όταν δεν υπήρχε ο αναγκαίος αριθμός αναισθησιολόγων.
Η εξασφάλιση πλήρους, όλες τις ημέρες του μήνα δηλαδή, χειρουργικής εφημέρευσης για την αντιμετώπιση των βαρέων επειγόντων περιστατικών αποτελεί πάγιο και γνωστό στην 5η υγειονομική περιφέρεια αίτημά μας. Παρά το επιβεβλημένο του αιτήματός μας φτάσαμε στο σημείο να αποσπούν και αυτούς τους ανεπαρκείς σε αριθμό αναισθησιολόγους που είχαμε για να καλύπτονται και να φαίνονται λειτουργούσες άλλες γειτονικές υγειονομικές δομές. Είναι πολλές φορές που αδυνατούμε να ανταποκριθούμε σε επείγον περιστατικό και αυτό να πρέπει να διακομιστεί και να αργοπορεί η αντιμετώπισή του με αποτέλεσμα τελικά τη συνολική επιβάρυνσή του. Μέσα από αυτές τις καταστάσεις προέκυψε και η επίσης πάγια και από καιρό διατυπωμένη θέση μας περί της κατά προτεραιότητας στελέχωσης με τις κρίσιμες ειδικότητες ιατρών στο νοσοκομείο Λιβαδειάς. Θέση που συνεχίζεται να αγνοείται επιδεικτικά γιατί το πολιτικό κόστος των ιθυνόντων θεωρείται υπέρτερο της υγείας του πολίτη.
Στο διαχρονικό αυτό πρόβλημα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε με την έλλειψη εφημέρευσης αναισθησιολόγου που κρατά την περιφέρεια Βοιωτίας ουσιαστικά όμηρο στενοκέφαλων πολιτικών βρήκαμε ως λύση αν δεν μπορούμε να διακομίσουμε τα επείγοντα περιστατικά να τα χειρουργούμε την αμέσως επόμενη ώρα που θα προέκυπτε διαθέσιμος αναισθησιολόγος αρκεί να μην επιβαρύνονταν αυτά σημαντικά, γιατί πάντα επιβάρυνση θα προκύπτει όταν δεν χειρουργείται στον χρόνο διάγνωσής του ένας ασθενής.
Τώρα όμως οι αναισθησιολόγοι λείπουν από παντού γιατί δεν έγινε και καμία απολύτως πρόβλεψη παραγωγής τους κι ο λόγος δεν είναι ότι πήγαν στα ιδιωτικά θεραπευτήρια όπου κι εκεί κακοπληρωμένοι είναι οι περισσότεροι αλλά απλά γιατί δεν επαρκούν για να στελεχώσουν τον πολύ μεγαλύτερο για τις πραγματικές μας ανάγκες και άναρχα ανεπτυγμένο υγειονομικό χάρτη μας. Η κατάρτιση του υγειονομικού χάρτη λοιπόν σίγουρα θα προχωρήσει ως επιτακτική ανάγκη και τότε τα επιχειρήματα να υπάρχουν δύο νοσοκομεία στη Βοιωτία και αν κάποιο νοσοκομείο πρέπει να υποβαθμιστεί να είναι το άλλο απλά θα είναι ατάκες στο Δελφινάριο που θα αναπαράγουν άφθονο γέλιο. Η αντιστοίχιση με την ιστορία των δύο Πρωτοδικείων θα επαναληφθεί αλλά με πολύ πιο προβλεπόμενο τέλος και με ακόμη μεγαλύτερη αγωνία για την πόλη της Θήβας.
Δεν έχουμε λοιπόν καμία απολύτως δυνατότητα διεκπεραίωσης απογευματινών τακτικών χειρουργείων γιατί απλά αγωνιζόμαστε για την αντιμετώπιση των επειγόντων χωρίς να επαρκούμε και για αυτά. Ειλικρινά δεν μάς ενδιαφέρει αν κάποιος μπορεί να διαθέσει χρήματα να χειρουργηθεί πιο γρήγορα, ας απευθυνθεί από την αρχή στα ιδιωτικά θεραπευτήρια με τις πολύ καλύτερες ξενοδοχειακές υποδομές αλλά και τους ιατρούς που χρησιμοποιούν γοητευτικές τεχνολογίες για να τους προσελκύσουν (ρομποτική αποκατάσταση ομφαλοκήλης = ανέκδοτο με τον Τοτό). Το ζήσαμε κι αυτό με τους ιδιώτες που πολλοί από αυτούς καταστρατηγούν κάθε ιατρική ένδειξη για να υπάρχουν.
Τα προβλήματά μας είναι να μπορούμε να προσφέρουμε στη Βοιωτία πλήρη χειρουργική κάλυψη στα επείγοντα περιστατικά, να αναπτυχθεί το παιδιατρικό τμήμα ξανά στην προηγούμενη στελέχωσή του, να βρεθεί ακτινολόγος για υπερήχους (αυτή που είναι υποψήφια θεωρεί ότι θα τη φλερτάρουμε για καιρό ακόμη), να σταματήσουν οι μετακινήσεις γιατρών σε άλλα νοσοκομεία, να έχουμε σε πλήρες ωράριο ουρολόγο και να γίνονται με διαδικασίες εξπρές οι επαναπροσλήψεις αποχωρούντων ιατρών. Η δημιουργία τμήματος χημειοθεραπείας με τις αναγκαίες προϋποθέσεις και η τοποθέτηση γαστροστομίας που δρομολογείται θα αναβαθμίσουν ακόμη περισσότερο το νοσοκομείο μας εξαρτώντας ακόμη μεγαλύτερο πληθυσμό αναφοράς. Η πρόσληψη νοσηλευτών καθίσταται πιο αναγκαία και σε ακόμη μεγαλύτερο αριθμό από τον ζητούμενο γιατί ένας καταχρηστικός νόμος τίς αποσπά σε μέρη της αρεσκείας τους και μένουν πολλοί λιγότεροι από αυτούς που στην αρχή προσλαμβάνονται.
Η ρύθμιση των απογευματινών χειρουργείων σε ελάχιστα νοσοκομεία μπορεί να λειτουργήσει και φυσικά δεν θα ακουμπήσει καν το πρόβλημα της λίστας αναμονής, θεωρείται εξαιρετικά ατυχής από την στιγμή της σύλληψής της ως ιδέα. Να γίνει πρόβλεψη παραγωγής ιατρών στις υπό έλλειψη ειδικότητες που χρειαζόμαστε με αναγκαστική δρομολόγησή τους σε αυτές και υποχρεωτική θητεία σε δημόσια νοσοκομεία. Η κατάρτιση υγειονομικού χάρτη να προχωρήσει για τις ήδη λειτουργούσες και απαραίτητες υγειονομικές δομές χωρίς τον υπολογισμό πολιτικού κόστους. Πρώτα θα διασφαλίζεται η λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων κι ακολούθως των ιδιωτικών.
